ჯინსი, კედები, თავისუფლება...

დღეს დილით უცნაურ ხასიათზე გავიღვიძე. არა, უფრო სწორედ, გუშინ საღამოს გადავწყვიტე, რომ სამსახურში, სადაც ოფიციალურად ”დრესკოდი” არ არის, მაგრამ მე ჩემი სტანდარტები მაქვს, წესები დავარღვიო და ჯინსებით და კედებით გამოვცხადდე.
გულწრფელად გეტყვით, ძალიან დიდი ხანია სახლიდან სამსახურში მომავალს ასეთი შეგრძნება არ მქონია, როგორიც დილით დამეუფლა; თითქოს უფრო ლაღი ვიყავი და მივხვდი, როგორ მომენატრა ეს შეგრძნება.
სილაღის ხარისხსა და ჩაცმის სტილს შორის პირდაპირი კავშირი რამდენად უნდა ეძებო მაშინ, როდესაც საქმე კონკრეტულ პროფესიას და სამსახურს ეხება. როდესაც ვალდებული ხარ საქმიანად ჩაიცვა და ეს შენ შინაგან სამყაროსთან წინააღმდეგობაში არ მოდის, ფანტასტიურია. აი, როდესაც ვალდებული ხარ ოფიციალურად გეცვას მაშინ, როდესაც ჩაცმის სპორტული სტილი მოგწონს, საქმე რთულდება.
ვერ ვიტყვი, რომ ოფიციალური ტანისამოსი ცუდ განწყობას მიქმნის, მაგრამ სპორტული სტილი მაინც უფრო ახლობელია ჩემთვის. თითქოს ჩარჩოები ნაკლებად ვიწროა და ნაკლებად გაწუხებს; თითქოს სამყაროს აღქმა უფრო მარტივად ხდება.
სულაც არ მინდა იმის თქმა, რომ ლაღად სამყაროს პიჯაკში გამოწკეპილი ვერ შეხედავ. უბრალოდ, როცა ჯინსებსა და კედებში ვარ, უფრო ლაღი ვარ.
სხვათაშორის, დღეს პირველად დავინტერესდი ჯინსისა და კედების ისტორიით და გავარკვიე, რომ ჯინსები მე-19 საუკუნის ბოლოს კალიფორნიაში დასახლებულმა ბავარიელმა ლევი სტრაუსმა შემთხვევით შექმნა. მას სამკერვალო ჰქონია, სადაც ტანისამოსი ოქროსმაძიებელთათვის იკერებოდა. სპეციალური ნაჭრები, რომელიც თანამედროვე ჯინსებს ნაკლებად ჰგავს, იტალიური გენუადან ჩაჰქონდათ. მათზე არსებული წარწერა Genes კი ამერიკელებმა თავისებურად წაიკითხეს. ასე გაჩნდა სიტყვა ”ჯინსი”. მისი ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული მწარმოებლის Levi's-ის სახელოდება კი სწორედ სამკერვალოს მფლობელ ლევის სტრაუსს უკავშირდება.
აი, რაც შეეხება კედებს კი, მისი შექმნა 1916 წელს დაფუძნებულ ამერიკულ კომპანია Keds-ს უკავშირდება.

სხვათაშორის, ამ ინფორმაციის წაკითხვის მერე, კითხვა ”კეტია” სწორი თუ ”კედი” ქართულად, აღარ დამებადება.

კიდევ... ჩემი სტუდენტობა გამახსენდა. ჯინსები და კედები ნამდვილად არ იყო მოდაში. მას მერე 6 წელი გავიდა და დღეს სპორტულად, გნებავთ, თავისუფლად ჩაცმული სტუდენტი გაცილებით მეტია. თუმცა, ოფიციალურად ჩაცმული და ძააალიან სერიოზული გამომეტყველების მქონე ბიჭებისა და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმლით, წითელი პომადითა და გრძელი საყურეებით დამშვენებული გოგოების სიხალვათეს ჩვენი რეალობა არც ახლა უჩივის. თავისთავად ჩაცმის სტილი პრობლემა შეიძლება არ იყოს, რომ არა შინაარსი, რომელიც ამის უკან იმალება. მგონია, რომ მაინც ჩარჩოებისგან გათავისუფლება უკეთესია. ჩემმა თაობამ ეს ნაკლებად მოახერხა და კედები იმაზე გვიან მოირგო, ვიდრე საჭირო იყო. ჩვენზე პატარებმა ეს მეტად შესძლეს. და, იმედია, ეს პროცესი გაგრძელდება და ასახვას ბევრ სხვა რამეში ჰპოვებს. აი, მაგალითად განსხვავებულების, სულ მცირე, აგრესიის გარეშე მიღებაში (ნუ, აქ ზანგების თემა გამახსენდა, მაგრამ ამაზე სხვა დროს იყოს:)).

წესები იმისთვისაც არსებობს, რომ ზოგჯერ დაარღვიო?! და მეც გადავწყვიტე, რომ ეს წესი -გამოვიყურებოდე ჩემი თანამდებობისდა შესაბამისად - დავარღვიო ხოლმე...
თავად ფორმალობას ამით არაფერი აკლდება, აი ჩემი განწყობა კი, ნამდვილად ამაღლებულია.
თანაც, ბევრი საინტერესო რამეც შეიძლება გაიგო ისეთ რამეზე, რასთანაც ყოველდღიური შეხება გაქვს.

ამიტომაც, მეტი ჯინსი, კედი და თავისუფლება!!! ეს უბრალოდ სურვილია...