ისევ მორიგ კულტურულ გასეირნებაზე უნდა ვთქვა რამდენიმე სიტყვა...
ქარიანი დღე კი იყო, მაგრამ ნარიყალაზე გასასვლელად მაინც თითქმის სრული მზადყოფნა გამოვაცხადეთ. ნუ, მერე გეგმები შევცვალეთ: ”ოცნების ქალაქზე” ბილეთები შევიძინეთ, ფილმის დაწყებამდე კი ხელოვნების მუზეუმში ოქროს საგანძური დავათვალიერეთ.
რა საოცარი სიმდიდრე ინახება ამ ქვეყანაში...
მერე იყო კინოსეანსი... ფილმში ძალიან ბევრი ნაცნობი სახე და უკვე ნაცნობი მუსიკაა... არის ძალიან ბევრი კომპანიის რეკლამა და საერთოდაც, ვიღაცას შეიძლება შთაბეჭდილება დარჩეს, რომ ფილმი ერთი მსხვილი სარეკლამო რგოლია.
პირადად მე, ვისიამოვნე. რეალური თბილისური გარემოა, ძალიან თბილი სიყვარულის ისტორიით.
ვიცინე მოდელის გარეგნობის გოგოებზე, რომელთა ერთადერთი საზრუნავი საკუთარი გარეგნობაა და ასეთებს მრავლად შევხვდებით ქალაქში; ვიცინე გმირზე ჯეკო, რომელიც ძალიან ტუტუცი და სულელია, და არც ასეთების ნაკლებობას ვუჩივით.
ვიხალისე ”პროფილზე”...
ვისიამოვნე ”მგზავრების” მუსიკით”, სანდროს ცეკვით სხვენზე და სიყვარულის ძალიან მსუბუქი, თბილი ისტორიით.
დღეს კი, ფილმზე რეცენზიები წავიკითხე.
როგორც ყველაფერში, არც აქ ვართ ზომიერები ქართველები. ჩვენთვის ყველაფერი ან შავია ან თეთრი, ან ძალიან კარგია ან ძალიან ცუდი...
რა თქმა უნდა, შეფასება ფილმისა იყო ცუდი.
იცით რაზე ვფიქრობდი? ჩემი მეგობრის სწორ შენიშვნაზე, რომ მოლოდინი უნდა იყოს ადექვატური.
როდესაც ამ ტიპის ფილმზე მიდიხარ, არ უნდა ელოდო იქ ”ცისფერ მთებს”.
ეს ფილმი არაა კარგი, მაგრამ არც ძალიან ცუდი არაა.
მე კვლავ ჩემ აზრზე ვრჩები - არაფრის კეთებას, სჯობს საშუალოდ, მაგრამ მაინც გააკეთო. შარშან იყო ”გოგონა სლაიდიდან”, წელს ”ოცნების ქალაქია” და ეს პირველზე უკეთესია. ალბათ, მომავალში ამაზე უკეთესი გამოვა.
მე კინოთეატრში გატარებულ საათნახევარს დაკარგულად არ ვთვლი რამდენიმე მიზეზის გამო. პირველი იმიტომ, რომ მოვახერხე ფილმის ყურებისას საკუთარ საქმეებზე არ მეფიქრა. მეორეც იმიტომ, რომ ფილმიდან გამოსული კიდევ ერთხელ დავფიქრდი იმ სიმახინჯეებზე, ჩვენ საზოგადოებას რომ ახასიათებს. აი იმაზე, ოფიციანტიც რომ ადამიანია და ამ ”ც”-ზე ნერვიულობა რომ არც ღირს.
ზოგჯერ მეჩვენება, რომ ყველაფერში მხოლოდ ცუდის დანახვა, როგორც ეს რეცენზიის ავტორებს სჩვევიათ, ძალიან ამსგავსებთ მათ იმ გოგოებს ფილმიდან, ყველაფერი ძალიან ”ქულ” რომ ჰგონიათ. მეჩვენება, რომ ეს ყველაფერი პოზაა და რატომღაც კარგ ტონად ითვლება.
ეს ყველაფერი მაგონებს სიტუაციას, როდესაც ფეხბურთში საქართველოს ნაკრების თამაშის შეფასებისას კრიტერიუმად მინიმუმ ინგლისის ნაკრების თამაშია აღებული...
და საერთოდაც, მგონია, რომ მთავარი პრობლემა საშუალო ან თუნდაც ცუდი ფილმი კი არა, ”ც”-ებით მოაზროვნე, საკუთარ გარეგნობაზე ზედმეტად ორიენტირებული და ”კარგი ტიპების” მოთამაშე საზოგადოებაა...
1 comment:
ნარიყალა და კიდევ ერთი კულტ. პახოდი თბილისის ფარგლებში ძალაშია :)))
Post a Comment